دعای هشتم صحیفه سجادیه

خداوندا به تو پناه می بریم از اینکه در دل قصد فریب ( و خیانت) به کسی را داشته باشیم

وَ نَعُوذُ بِکَ أَنْ نَنْطَوِیَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ

فریب کاری

انسان موجودی اجتماعی است  و به همین علت زندگی در جامعه و در میان افراد  را بر زندگی به صورت تنهایی ترجیح می دهد ،  و کمتر پیش می آید که انسان هایی بخواهند بدون ارتباط با دیگران و به صورت تنها زندگی نمایند ، از سوی دیگر انسان برای رفع نیاز های گوناگون خود ، نیازمند  یاری خواستن از همنوعان خویش است و لازمه ی این ارتباط و یاری خواستن ، اعتماد متقابل  افراد جامعه نسبت به یکدیگر است .

اگر در جامعه ای حس اعتمادی که افراد نسبت به یکدیگر دارند ، کم رنگ شود و جوّ بی اعتمادی به دیگران در جامعه ای گسترش پیدا کند ،  ارتباط گرفتن افراد با یکدیگر به سختی و دشواری انجام می پذیرد ، و انواع مشکلات و تنش های اجتماعی در میان آنان پدید خواهد آمد  در این راستا آراسته شدن انسان به فضائل اخلاقی چون صداقت ، اخلاص و یک رنگی و پرهیز از دروغ ، فریب و خیانت که ریشه در سود جویی ، طمع و زیاده خواهی انسان دارد ، راهی برای تقویت حس اعتماد در میان افراد جامعه  است ، از این رو در دعای فوق از خداوند استمداد جسته می شود که انسان درون خویش را از قصد و انگیزه ی خیانت نسبت به دیگران پاک سازد .